-
1 uspos|obić
pf — uspos|abiać impf vt książk. 1. (nastawić) to dispose książk. (do kogoś/czegoś towards sth)- tym posunięciem negatywnie usposobił do siebie opinię publiczną his action turned the public opinion against him- ludzie krytycznie usposobieni wobec rządu people critically disposed towards the government- przychylnie/przyjaźnie usposobiony favourably/amicably disposed2. (nakłonić) to predispose książk. (do czegoś to sth)- jej dobry nastrój usposabiał ją do śmiechu her good mood predisposed her to laughter- nie był usposobiony do zwierzeń he was in no mood for confessionsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uspos|obić
См. также в других словарях:
usposobić — dk VIa, usposobićbię, usposobićbisz, usposób, usposobićbił, usposobićbiony usposabiać ndk I, usposobićam, usposobićasz, usposobićają, usposobićaj, usposobićał, usposobićany 1. «wpłynąć na kogoś w pewien sposób, nastawić kogoś w jakiś sposób;… … Słownik języka polskiego
